The adventure is getting closer and closer

Nog even een kleine update voor vertrek.

Het is bijna zover. Om precies te zijn over 48 uur zit ik in het vliegtuig (ja, ik mag zo eindelijk gaan inchecken!). Afgelopen weekend heb ik vooral "afscheidsborrels" gehad. Zaterdag eerst met de meiden lekker wezen high tea-en. Verschrikkelijk irritant als je niet weet wat je gaat doen (toch een beetje control freak? ;-) ). Maar het was leuk EN lekker. Zeker voor herhaling vatbaar als ik weer terug ben. Ik ga jullie missen, maar we gaan zeker appen en skypen, en ik wens jullie heel veel plezier op "ons" eerste vriendinnenweekendje (ik weet lekker al waar de reis naar toe gaat ;p ).

Gistermiddag is familie langs geweest om nog even gezellig te kletsen over wat komen gaat. Skype afspraken gemaakt en gedag gezegd. Was ook weer erg gezellig!

Tjah, en dan mag je nog 2 dagen de dagen volmaken. Auto poetsen en verkopen, gedag zeggen op het werk, nog even langs Zus en als allerlaatst nog een jaarvergadering van de carnaval. Ach, en voor ik het weet is het dan woensdagochtend en gaan we richting schiphol. En wat doe je tussendoor als je je verveeld..? Koffer inpakken. En weer uitpakken, en opnieuw inpakken, en weer herstructureren.

Nou is de vraag niet echt of het past, maar meer of ik niet boven de slechts 20kg uitkom die ik mag meenemen. Maar goed, dat zal ook wel weer goed komen. Handbagage staat ook al klaar met lekkers voor onderweg, oordopjes, een dikke sjaal, elektronica, een kleurboek en tijdschriften. Ik moet toch 26 uur zien door te komen (waarvan 18 in het vliegtuig).

Goed, dat wat betreft de voorbereidingen. Bijna klaar dus. En al ben ik eigenlijk nooit echt gestrest of zenuwachtig, ik merk nu toch dat ik iets onrustiger begin te slapen. Niet zozeer van de zenuwen of de stress, maar meer van excitement.

Oja, tot slot even over hoe je mij de komende maanden kunt bereiken: Ik neem mijn telefoon/simkaart mee, maar zal mijn Nederlandse simkaart alleen op wifi gebruiken om te whatsappen. Mij bellen gaat dus niet, behalve via skype. Als je mijn gegevens wilt, moet je me maar even appen of op facebookmessenger een berichtje doen. Ik krijg daar wel een Australische simkaart, maar dat nummer gebruik ik uiteraard alleen voor de mensen daar en voor pap en mam in geval van nood. 
Wil je iets sturen? Vraag dan even om mijn adres of, als je niet wilt dat ik weet dat ik iets krijg, dan vraag je mijn ouders maar ;-)

Wie ik niet meer zie of spreek, toedels, en tot volgend jaar ;-)

xx Liefs Debbie